Zwrot VAT z kart paliwowych E100
Odnosząc się do Interpretacji Ogólnej Ministra Finansów z dnia 15 lutego 2021 r. (opublikowana 16 lutego 2021 r.), wydanej w zakresie kwalifikowania dla celów podatku VAT transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych, uprzejmie informujemy, że dokument ten potwierdza, że model przyjęty przez E100 jest bezpieczny. Mając na uwadze powyższe, naszym klientom przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez E100.
Pragniemy zwrócić Państwa uwagę, że Interpretacja w głównej mierze odnosi się do wyroków TSUE w sprawach C-185/01 - Auto Lease Holland oraz C-235/18 - Vega International. Zasadniczą różnicą pomiędzy modelami przyjętymi w przytoczonych sprawach, a modelem obowiązującym w zakresie transakcji E100, jest fakt, że zarówno Auto Lease, jak i Vega International nie były emitentami kart paliwowych (karty paliwowe otrzymali od emitentów), zaś cechy oraz warunki transakcji w sposób obiektywny potwierdzały świadczenia usług finansowych. Z kolei wystąpienie usług finansowych, świadczonych przez Auto Lease oraz Vega International w praktyce oznaczało, że transakcje te powinny być zwolnione z VAT, zaś klientom nie przysługiwało prawo do odliczenia błędnie naliczonego podatku VAT. Pośrednik zatem nie dokonywał dostawy paliwa, a jedynie świadczył usługę finansową polegającą na kredytowaniu klientów, którzy w praktyce kupowali paliwo od stacji paliw.
Minister Finansów w niedawno wydanej Interpretacji Ogólnej w pełni podziela tezy powyższych wyroków oraz wskazuje na zasadnicze cechy transakcji, które będą umożliwiały określenie, czy pośrednik świadczy usługę finansową, czy też dostawę towarów.
Zdaniem Ministerstwa, aby mówić o świadczeniu usługi finansowej przez pośrednika, muszą zostać spełnione łącznie pewne warunki. Resort Finansów wskazał przykładowo, iż w przypadku usług finansowych, klient końcowy ponosi całości kosztów związanych z nabyciem towaru (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego). Dodatkowo w Interpretacji Ogólnej podkreślono, że czynnikiem, który powinien wystąpić, aby można było sklasyfikować transakcję jako usługę finansową, jest ograniczenie się podmiotu pośredniczącego do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego pozwalającego nabyć towar.
Odnosząc się do pierwszego z powołanych warunków, pragniemy zwrócić Państwa uwagę, że E100 nabywa paliwo od stacji i paliw, otrzymuje od niej faktury i płaci za to paliwo na rzecz danej stacji paliw. Dopiero w następnej kolejności E100 sprzedaje paliwo na rzecz Klienta i dokonuje oddzielnego rozliczenia w tym zakresie. Zatem E100 jest niezbędnym ogniwem w łańcuchu dostaw, który faktycznie rozlicza się ze stacją na podstawie wcześniej ustalonych cen, które (co istotne) różnią się od cen oferowanych następnie przez E100 swoim klientom.
Analizując punkt dotyczący ograniczenia roli pośrednika do udostępnienia odbiorcy karty paliwowej, należy zauważyć, że E100 pełni szereg funkcji, które obiektywnie potwierdzają fakt, że jesteśmy dostawcą towarów, którego obecność warunkuje dokonanie transakcji. Przykładowo możemy wyróżnić następujące czynniki, które jednoznacznie potwierdzają, że E100 jest dostawcą paliwa, a nie świadczącym usługi finansowe:
• E100 zawiera oddzielne umowy ze stacjami paliw w przedmiocie dostawy paliw na rzecz E100;
• E100 ustala indywidualnie ceny z każdą stacją, dzięki czemu ma możliwość oferowania swoim klientom własnych cen;
• Klientów E100 nie obowiązują ceny oferowane przez stacje paliw, a wyłącznie ceny ustalone przez E100;
• Klient ma możliwość nabywania paliwa wyłącznie w okresie obowiązywania umowy z E100;
• E100 ma możliwość udzielania Klientom rabatów oraz organizowania akcji promocyjnych;
• E100 dokonuje płatności na rzecz stacji paliw, a w następnej kolejności klient uiszcza należność na rzecz swojego dostawcy (tj. E100);
• E100 odpowiada za jakość sprzedawanego paliwa;
• E100 bezpośrednio oraz samodzielnie rozpatruje reklamacje Klientów związanych z zakupem paliwa;
• E100 decyduje jaki asortyment jest sprzedawany na danej stacji, przy czym ma możliwość rezygnacji ze sprzedaży danego produktu na dowolnej stacji;
• E100 wyznacza limity dla poszczególnych Klientów;
• E100 posiada możliwość blokowania karty paliwowej;
• E100 stosuje krótkie (rynkowe) terminy płatności, co wyklucza wystąpienie usługi finansowej, której cechą charakterystyczną jest kredytowanie klientów;
• E100 wystawia faktury za okresy dwutygodniowe za realne zakupy paliwa (nie są to dane szacunkowe – faktury rozliczają faktycznie zakupione przez danego Klienta paliwo);
• Stacje paliw nie posiadają informacji w zakresie danych identyfikacyjnych Klientów E100 – E100 jest zatem niezbędnym ogniwem w łańcuchu transakcji i bez udziału Spółki transakcja nie mogłaby się odbyć;
• E100 posiada wymaganą koncesję na obrót paliwami, dzięki czemu transakcje są w pełni zgodne z przepisami prawa;
• Karta E100 nie jest kartą płatniczą, a jej nadrzędną funkcją jest ewidencjonowanie transakcji;
Powyższe, jak i inne elementy transakcji występujące w modelu E100 sprawiają, że zgodnie z treścią Interpretacji Ogólnej, schemat przyjęty przez Spółkę stanowi dostawę towarów (tj. paliwa), a nie świadczenie usług finansowych.
Pragniemy również nadmienić, że model przyjęty przez E100 jest powszechnie akceptowany przez organy skarbowe, które nigdy nie podważyły faktu, że jesteśmy dostawcą towarów. Dodatkowo E100 IT uzyskała pozytywną interpretację indywidualną z dnia 29 grudnia 2020 r., sygnatura 0114-KDIP4-3.4012.619.2020.1.DS, w zakresie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, która potwierdza fakt, że dokonujemy dostawy towarów, dzięki czemu nasi klienci mogą odliczać VAT wykazany na fakturach wystawianych przez Spółkę.
Końcowo należy odnieść się również do kwestii uchylenia od początku 2021 r. art. 7 ust. 8, który regulował tzw. transakcje łańcuchowe odbywające się na szczeblu krajowym. W ocenie Spółki uchylenie miało charakter porządkowy, a nie merytoryczny i tym samym nie ma wpływu na obiektywne postrzeganie transakcji Spółki w zakresie realizacji dostawcy towarów.
Zgodnie bowiem z treścią uzasadnienia Ministerstwa Finansów, odnoszącego się do przyczyn uchylenia artykułu:
„uchylenie ust. 8 w art. 7 ustawy o VAT – jako rozwiązania nadmiarowego, które nie posiada odpowiedniej podstawy w przepisach dyrektywy 2006/112/WE w warunkach rozliczeń krajowych zaburza logikę w podejściu do opodatkowania dostawy towarów”
„Proponowany do uchylenia ust. 8 w art. 7 ustawy o VAT nie posiada odpowiedniej podstawy w przepisach dyrektywy 2006/112/WE, stanowiąc nadregulację względem przepisów prawa unijnego. Rozwiązania wynikające z uchylanego przepisu możliwe są do zinterpretowania w oparciu o generalną zasadę dotyczącą opodatkowania dostawy towarów, uregulowaną w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji, uchylenie przepisu ma charakter porządkujący.
Kwalifikowanie poszczególnych transakcji dokonanych przez podatnika, w tym również w transakcji łańcuchowej, powinno następować na podstawie ogólnych zasad dotyczących kwalifikacji czynności jako dostawy towarów, co potwierdza również orzecznictwo TSUE (np. wyroki w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic lub C-185/01 Auto Lease Holland). Ponadto występowanie w przepisach krajowych regulacji, która nie zawiera wyraźnej podstawy w przepisach prawa unijnego może w pewnych szczególnych sytuacjach powodować wątpliwości interpretacyjne, w jaki sposób powinny być kwalifikowane poszczególne transakcje. Może dochodzić do sytuacji, że na skutek niewłaściwej interpretacji przepisu art. 7 ust. 8, dokonana przez podatnika transakcja traktowana jest jako dostawa towarów, gdy w rzeczywistości dostawa taka nie występuje - z uwagi na brak przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel - ze wszystkimi negatywnymi dla podatnika skutkami uznania takiej transakcji za dostawę towarów. Zwykle błąd taki pociąga za sobą kolejne i powoduje niewłaściwe rozliczanie VAT w całym łańcuchu transakcji.
Jednocześnie do opodatkowania transakcji łańcuchowych odnosi się art. 22 ustawy o VAT, regulujący kwestie ustalania miejsca dostawy towarów. Jest to przepis samodzielny, niewymagający „wsparcia” w postaci uchylanego art. 7 ust. 8 w ustawie o VAT.”
Co istotne, wystarczające wydaje się być interpretowanie transakcji przy użyciu kart paliwowych na podstawie art. 7 ust. 1 (co potwierdzono w uzasadnieniu do ustawy). Artykuł ten stanowi o zarządzaniu towarem jak właściciel oraz faktycznym władztwie ekonomicznym nad sprzedawanym paliwem, które to okoliczności Spółka potwierdziła w nadmienionej wcześniej indywidualnej interpretacji podatkowej. Zatem spełnienie warunku zarządzania towarem jak właściciel jest wystarczające do stwierdzenia dostawy towarów przez dany podmiot. Powyższy przepis pozostaje w niezmienionym kształcie – dlatego też w związku z faktem, że E100 realnie ma wymierny wpływ na przebieg transakcji – to tak naprawdę dla naszych klientów nic nie uległo zmianie. Nasze transakcje w dalszym ciągu gwarantują wygodne oraz bezpieczne rozliczenia.
Podsumowując, powyższe zmiany oraz sposób wykładni przepisów zawarty w Interpretacji Ogólnej, mogą powodować negatywne skutki wyłącznie dla firm, które nie posiadają tzw. władztwa ekonomicznego nad paliwem – czyli takie, które przykładowo nie mają wpływu na cenę paliwa, nie mogą udzielać rabatów, nie odpowiadają w ramach reklamacji za jakość towaru, nie mają wpływu na miejsce i czas dokonywania zakupów, nie posiadają zwartych umów ze stacjami paliw, nie mają prawa blokować karty i generalnie pozbawieni są faktycznego wpływu na warunki transakcji.
